Zo begint een hoofdstuk uit een boek van Nathaniel Branden. Het onderwerp is vervreemding. En natuurlijk heeft hij een antwoord er op: “Why didn't you?”
Het boek heb ik lang geleden gelezen en deze woorden zijn mij altijd bijgebleven. Het is een mooie tekst, maar het antwoord dat in de richting gaat van actie/ doen, lijkt wel te kloppen, maar waarom is er deze passiviteit in de eerste plaats? Dat dit gedicht geschreven is bewijst dat het reëel is.
De vragen zijn heel actueel: wat doet de mens (voor rare dingen), wat doet G'd? En waarom zijn wij een vreemdeling en bang?
Verwacht van mij geen antwoord. Het is een ontdekkingstocht waar ik mee bezig ben. En die ieder voor zich zal moeten (moeten, omdat er uiteindelijk geen keuze is!) lopen. Zodra iemand zich opwerpt om het voor jou te weten, is het tegenstrijdig met de opdracht dat je niet anders kan dan hem alleen te lopen. Iets anders is of er hulp beschikbaar is. En die is er zeker.
Vaak lijkt er geen hulp te zijn. En vaak is er een gebeurtenis waarbij je je afvraagt waarom dat jou heeft moeten overkomen. Kan je er mee leven? Dan laat je het zo. Heb je het gevoel dat er iets anders is? Dat dis soort leven wat je leidt niet de bedoeling kan zijn? Ga dan op onderzoek uit.